Dört tasarımcı, deniz ürünleri atıklarını biyobozunur ve geri dönüştürülebilir bir biyoplastik haline getiren beş makine geliştirdi.
Dört tasarımcı deniz ürünleri atıklarını, tek kullanımlık plastiklere alternatif olarak kullanılabilecek, biyobozunur ve geri dönüştürülebilir bir biyoplastik haline getiren beş makine geliştirdi.
Malzeme, anti bakteriyel ambalaj, gıda güvenli taşıyıcı çantalar ve saksı yapmak için kullanılmıştır.
Shellworks projesi
Shellworks adlı projenin yaratıcıları Royal College of Art ve Imperial College’den Ed Jones, Insiya Jafferjee, Amir Afshar ve Andrew Edwards, kabuklu deniz hayvanlarının kabuklarını, tek kullanımlık plastiklere karşı sürdürülebilir bir alternatif olarak görebilecekleri kağıt benzeri bir malzemeye dönüştürüyor.
Malzeme sirke ve kitin adındaki bir biyopolimer karışımından oluşuyor
Kitin, kabukluların dış iskeletini ve mantarların hücre duvarlarını oluşturan lifli bir maddedir.
Dünyanın en bol bulunan ikinci biyopolimeri olan kitin pratik bir malzemeye dönüştürülmeden önce kaynağından kimyasal olarak çıkarılmalıdır.
Kitosanın (kitinin ticari versiyonu) çok pahalı olduğunu ve mevcut ekstraksiyon işlemlerinin çok uzun sürdüğünü fark eden tasarımcılar kendi yöntemlerini geliştirmeye karar verdiler.
5 üretim makinesi İcat ettiler
İşler için doğru aletlere ihtiyacı olduğunu anlayan ekip beş üretim makinesi tasarlamaya karar verdi.
Kabuklu deniz canlılarını nihai ürünün geri dönüştürülebilirliğini etkileyebilecek herhangi bir katkı maddesi kullanmadan farklı nesnelere dönüştürmek için Shelly, Sheety, Vaccy, Dippy ve Drippy adlı beş üretim makinesi icat ettiler. Bu makineler materyali çıkarıyor, biçimlendiriyor ve geri dönüştürüyor.
Tasarımcılar İhtiyaca göre malzemenin sertliğini ve esnekliğini değiştirebiliyor
Shelly adı verilen ilk makine, kitinin deniz mahsulleri atığından çıkarılmasını sağlayan küçük çaplı bir aspiratördür. Malzemenin opaklığı, yapılan ürüne göre değiştirilebilir.
Diğer dört makinenin her biri, anti-bakteriyel blister ambalaj, gıda güvenli taşıyıcı çantalar ve kendi kendine gübrelenen bitki kapları gibi farklı ürünlerle sonuçlanan potansiyelini göstermek için biyoplastik çözeltinin bir özelliğini kullanıyor.
Malzemenin çok yönlülüğü aynı zamanda tasarımcıların baz bileşenlerin oranlarını ayarlayarak farklı malzeme özellikleri elde etmelerini sağlamıştır. Bu, malzemenin sertliğini, esnekliğini, optik netliğini ve kalınlığını kontrol edebilecekleri anlamına geliyordu.
KAYNAKÇA